Dzień Dziecka już za nami, ale za to urodziny naszej młodszej latorośli już zapasem, więc najwyższy czas, żebym pokazała Wam mój przepis na śmietanowe ciacho.
Ciasto to można zrobić w wersji bezglutenowej, albo "klasycznej".
Pamiętacie jak pisałam Wam kiedyś o tym, że pracowałam w okresie studiów w jednej z krakowskich kawiarni - w samym sercu Krakowa - i piekłam w niej ciasta i ciasteczka...?
To właśnie z tego czasu pochodzi owy sernik, który w karcie nosił nazwę nowojorskiego.
Jest to chyba najłatwiejszy sernik jaki przygotowywałam, a jedyna trudność polega na tym, żeby go nie zarumienić piekąc i piec na tyle wolno, żeby nie pękł.
Nie uwierzycie, ale przepis na tego biszkopta znam od mojej mamy, a ona z kolei, jeszcze za czasów PRL odnalazła go w nabytej przez siebie książce o wdzięcznym tytule "Dietetyczna książka kucharska".
Zazwyczaj ciasto drożdżowe piekłam z dodatkiem cukru brązowego. Miałam też jedno nieudane podejście do ciasta drożdżowego bez dodatku cukru, a dokładnie z jedną jego łyżką, której użyłam do wspomagania wyrastania drożdży. Jednak placek bez dodatku cukru był suchy i twardy, mimo tego, że ilość pozostałych dodatków była nie zmieniona.
Ostatnim razem postanowiłam zatem użyć cukru - ale jego podobno zdrowszej odmiany - w postaci cukru kokosowego. Cukier ten zawsze dodaje wypiekom karmelowego koloru i lekkiego posmaku, nie inaczej było i tym razem.